Αγαπητέ κ Αποστολόπουλε,
Περιδιάβασα με προσοχή τα ιστολόγια σας και θα ήθελα να κάνω μερικές επιπλέον (σκόρπιες) επισημάνσεις:
Όπως και εσείς, έτσι και η δική μου οικογένεια συνειδητά αποφάσισε πριν από 5 χρόνια να μείνει μόνιμα στον Βαρνάβα. Όλα αυτά τα χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας ομαδικής αδιαφορίας της κοινοτικής αρχής ανεξαρτήτως πολιτικών παρατάξεων και ατομικών προτιμήσεων. Όλα αυτά τα χρόνια παλέψαμε για τα αυτονόητα και εδώ και λίγο καιρό το πήραμε απόφαση ότι δεν θα γίνει ποτέ τίποτα. Και αυτό γιατί η όποια προσπάθεια καταλήγει σε ψευδείς υποσχέσεις. Ποτέ δεν ακούσαμε ένα ειλικρινές ΟΧΙ - πάντα ψεύτικα ΝΑΙ λες και είμαστε ηλίθιοι και νομίζουν ότι μπορεί να μας δουλεύει ο καθένας που σκοτώνεται για να εκλεγεί μόνο και μόνο για μια καλή σύνταξη μετά ελάχιστη ή μηδενική κοινωνική εργασία και συμμετοχή.
Μένοντας στο Σαμαρτζίθι, παλέψαμε για τα αυτονόητα που έχει στη διάθεση του ακόμη και ο παράνομος μετανάστης που ζει στο χωριό - άσφαλτο μέχρι τα σπίτια μας (τώρα μόλις στέγνωσαν οι νερολακούβες του χειμώνα), κοινοτικό φωτισμό (τον αγοράσαμε μόνοι μας και έχει σχεδόν ξεχαρβαλωθεί λόγω παντελούς έλλειψης επιστασίας και συντήρησης), κάδους απορριμμάτων (για να μην κουβαλάμε τα σκουπίδια σε κάδους άλλων περιοχών και συχνά άλλων κοινοτήτων - και εσείς μιλάτε τώρα για ανακύκλωση), ονομασία δρόμων (για να μπορούν να μας βρίσκουν) και άλλα μικρά και ασήμαντα για εκείνους αλλά πολύ σημαντικά για τη δική μας ποιότητα ζωής.
Περιδιάβασα με προσοχή τα ιστολόγια σας και θα ήθελα να κάνω μερικές επιπλέον (σκόρπιες) επισημάνσεις:
Όπως και εσείς, έτσι και η δική μου οικογένεια συνειδητά αποφάσισε πριν από 5 χρόνια να μείνει μόνιμα στον Βαρνάβα. Όλα αυτά τα χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας ομαδικής αδιαφορίας της κοινοτικής αρχής ανεξαρτήτως πολιτικών παρατάξεων και ατομικών προτιμήσεων. Όλα αυτά τα χρόνια παλέψαμε για τα αυτονόητα και εδώ και λίγο καιρό το πήραμε απόφαση ότι δεν θα γίνει ποτέ τίποτα. Και αυτό γιατί η όποια προσπάθεια καταλήγει σε ψευδείς υποσχέσεις. Ποτέ δεν ακούσαμε ένα ειλικρινές ΟΧΙ - πάντα ψεύτικα ΝΑΙ λες και είμαστε ηλίθιοι και νομίζουν ότι μπορεί να μας δουλεύει ο καθένας που σκοτώνεται για να εκλεγεί μόνο και μόνο για μια καλή σύνταξη μετά ελάχιστη ή μηδενική κοινωνική εργασία και συμμετοχή.
Παραιτηθήκαμε από επαφές με τους Βαρναβιώτες καθώς για κάποιον ανεξήγητο λόγο μας θεωρούν "εχθρούς". Λες και έχουμε να μοιράσουμε τίποτα μαζί τους! Λες και διαφέρουμε από αυτούς σε κάτι ή ότι αυτοί έχουν την αποκλειστική νομή της γης και της περιοχής! Δεχτήκαμε λεκτικές οξείες επιθέσεις όταν τολμήσαμε να κόψουμε τα χόρτα σε διπλανό αγροτεμάχιο γιατί ξεπερνούσαν τα 2 μέτρα! Μας κατηγόρησαν σκαιά ότι "κλέβαμε" τα σύκα τους! Άλλη επίθεση γιατί κάποιος έκανε σκοποβολή με αεροβόλο σε απόσταση λίγων μέτρων από το σπίτι μας (εκεί δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας για βίαιη ανταπόδοση) κοκ
Προσφερθήκαμε να συστήσουμε ΔΩΡΕΑΝ ιατρείο το Σάββατο με διάφορες ειδικότητες που δεν υπάρχουν στην γύρω περιοχή - πλήρης αδιαφορία ακόμη και για μια απάντηση...
Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών - που είναι τα μέτρα προστασίας από τις πυρκαγιές; Μήπως δεν τα βλέπουμε; Είπα κάποτε στον Πρόεδρο της Κοινότητας για το ενδιαφέρον εγκατάστασης πιλοτικού προγράμματος με ανιχνευτές θερμότητας του Πολυτεχνείου (Καθ. Μαρκάτος). Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Έτσι για άλλη μια φορά θα περιπολώ μόνος μου στη διαδρομή από το Σαμαρτζίθι μέχρι τις Βρύσες και θα υπομένω τα "λοξά" βλέμματα για το μαύρο τζιπ με τον φάρο που τις βραδινές ή πρώτες πρωινές ώρες περιδιαβαίνει μια περιοχή που σπάνια συναντάς άνθρωπο - που όμως αν πάρει φωτιά καήκαμε όλοι μας εάν φυσάει βοριάς. Θυμίζω βέβαια και την πυρκαγιά δίπλα στο Μορτίρι - μέσα σχεδόν στο χωριό. Είδατε να κόβουν τα χόρτα και να χρεώνουν τους ιδιοκτήτες; - όπως προβλέπει ο νόμος! Είδατε να ελέγχουν τη βατότητα των δρόμων που ενδεχομένως θα χρησιμοποιήσουν τα πυροσβεστικά; Όχι βέβαια γιατί υπάρχουν οι γελοίες δικαιολογίες της διάσπασης των παρατάξεων και του "πολέμου" που μια ζωή υφίσταται ο Κοινοτάρχης είτε από τους δικούς του, είτε από την εκάστοτε κυβέρνηση που δεν του δίνει χρήματα και ένα σωρό άλλα περίεργα και φανταστικά. Τότε γιατί στα γειτονικά Καπανδρίτι και Μικροχώρι γίνονται τόσα πράγματα. Έχουν στενές σχέσεις με την εξουσία και τα βολεύουν ή απλά οι άνθρωποι εκεί κάνουν τη δουλειά τους, αγωνιούν και ενδιαφέρονται για το σπίτι τους; Να μιλήσω για την κακάσχημη είσοδο του χωριού; Να μιλήσω για τον άθλιο δρόμο που πηγαίνει στις Βρύσες; Να μιλήσω για το εγκαταλελειμμένο γήπεδο 5Χ5; Να μιλήσω για την στενωπό στην ανηφόρα που καταλήγει στο Μορτίρι; Να μιλήσω για το νεκροταφείο; Να μιλήσω για τον εκχιονισμό εκτός του χωριού; Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να κάνουν τη ζωή μας όμορφη, λειτουργική, δημιουργική!
Θα τελειώσω με το τελευταίο σχέδιο για ηλεκτροφωτισμό του δημόσιου δρόμου. Δεν θα μπορούσαν να προτείνουν ηλιακό φωτισμό με φωτοβολταϊκά πλαίσια που είναι και οικολογικός και έχει καλύτερη απόσβεση επένδυσης; Η σχετική τεχνολογία έχει εξελιχθεί φοβερά, ο ήλιος είναι πάντα διαθέσιμος, η εγκατάσταση απλή και γρήγορη, η παρέμβαση ελάχιστη - χωρίς μπάζα κλπ και το αισθητικό αποτέλεσμα ιδιαίτερα ικανοποιητικό. Ώστε μετά να έχουμε το δικαίωμα να διαφημίζουμε το χωριό μας για τις πρωτοβουλίες και τους νεωτερισμούς του. Αυτό όμως απαιτεί "φαντασία" που οι "φαντασμένοι" δεν διαθέτουν. Υποθέτω ότι εάν το χωριό μας ήταν στην Ιαπωνία οι κοινοτικοί άρχοντες θα έπρεπε να κάνουν χαρακίρι λόγω ανικανότητας. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα - ο καιρός να περνάει, το χρήμα να πέφτει και ποιός ασχολείται με τους ανθρώπους και τα προβλήματα τους... Έτσι πρέπει στωικά να περιμένουμε τις νέες εκλογές για να ψηφίσουμε πάλι και να τελούμε εν αγωνία για το τι θα μας προκύψει αυτή τη φορά.
Μπορεί να αναρωτιέστε ότι καλά όλα αυτά όμως γιατί μόνο στο λεκτικό και όχι στην πράξη; Ουσιαστικά γιατί, η δική μας φιλοσοφία και πρακτική είναι: εντοπισμός του προβλήματος, λήψη αποφάσεων και μέτρων, επιτήρηση/επιβολή εφαρμογής. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο σαφώς και θα συμμετέχουμε ενεργά. Οι συσκέψεις επί συσκέψεων, οι αποφάσεις χωρίς υλοποίηση και η ορατή αδιαφορία μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Συνεχίστε την μοναχική προσπάθεια σας - ευχόμαστε καλή επιτυχία και ένα ήσυχο καλοκαίρι. Όμως το αναπάντεχο πάντα συμβαίνει και αυτό είναι που μας τρομάζει...
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Γιάννης Γαλατάς
Ιατρός
Σαμαρτζίθι